Jak każdego roku, w miesiącu wrześniu przeprowadzane są badania przesiewowe, których celem jest ustalenie aktualnego poziomu mowy przedszkolaków. Uczestniczą w nich dzieci wszystkich grup wiekowych.

W zakresie badania wstępnego logopeda zwraca uwagę na:
– rozumienie przez dziecko poleceń słownych
– zdolność wypowiadania się
– prawidłowość wymawiania dźwięków mowy i wyrazów
– budowę i sprawność aparatu artykulacyjnego
– stan uzębienia
Na podstawie wyników badań przesiewowych logopeda kwalifikuje dzieci do zajęć terapii logopedycznej.

Pełna diagnoza logopedyczna obejmuje:
– badanie artykulacji poszczególnych dźwięków mowy
– budowa i sprawność narządów mowy
– badanie słuchu fonemowego
– analiza stanu uzębienia (wady zgryzu, braki w uzębieniu)
– sposób oddychania, żucia, połykania, ssania

Rodzice dzieci zakwalifikowanych do terapii uzyskują pisemną informację o wynikach badań przesiewowych, o potrzebie dodatkowych konsultacji specjalistycznych (laryngologicznej, stomatologicznej, ortodontycznej, audiologicznej, poradni psychologiczno-pedagogicznej). W trakcie konsultacji indywidualnych rodzice mają możliwość uzyskania wyczerpującej informacji na temat rozwoju mowy dziecka.

Terapia logopedyczna prowadzona jest indywidualnie lub zespołowo w zależności od stopnia i rodzaju zaburzeń mowy. W planowaniu pracy istotne są informacje uzyskane od rodziców i nauczycieli.

Indywidualna praca z dzieckiem w początkowej fazie nastawiona jest na nawiązanie kontaktu, pozyskanie zaufania oraz zachęcenie i zmotywowanie do uczestnictwa w zajęciach. Terapia logopedyczna prowadzona jest zgodnie z zasadami dydaktycznymi, opiera się na zasadzie systematyczności, stopniowania trudności, utrwalania, aktywnego i świadomego udziału dziecka.

Ćwiczenia prowadzone na zajęciach obejmują:
– pracę nad korygowaniem wymowy (zaburzeń artykulacyjnych);
– pracę nad bogaceniem słownika dziecka;
– pracę nad stymulacją świadomości językowej, m in. kształceniem form gramatycznych, nabywaniem umiejętności wypowiadania się pełnymi zdaniami.

Terapia zaburzeń artykulacyjnych składa się z dwóch zasadniczych etapów:
– wywołanie prawidłowego wzorca artykulacyjnego danej głoski;
– utrwalenie tego wzorca w ciągu mownym (wprowadzenie go przez szereg ćwiczeń do spontanicznej mowy dziecka).

W czasie zajęć logopedycznych prowadzone są również ćwiczenia wspomagające artykulację:
-ćwiczenia usprawniające narządy mowy;
-ćwiczenia oddechowe;
-ćwiczenia wyrazistej artykulacji samogłosek;
-ćwiczenia słuchu fonemowego.

W dbałości o prawidłowy rozwój mowy dziecka należy kierować się zasadą, że im wcześniej rozpoznamy trudności i zaczniemy je pokonywać, tym mniej pracy będzie to kosztowało dziecko, ponieważ nieprawidłowe nawyki nie będą wymagały długotrwałego utrwalania.

Zaangażowanie rodziców ma ogromny wpływ na przebieg terapii logopedycznej. Zadaniem rodziców jest utrwalanie z dzieckiem opracowanego w gabinecie materiału, gdyż tylko wtedy można przejść do następnego etapu ćwiczeń.

Życzę rodzicom wspaniałych osiągnięć w procesie rozwoju mowy swoich dzieci!

mgr Joanna Malinowska 
logopeda, oligofrenopedagog